Wi snaak platt !

Wi, de Ballöners

Na goot, ick mutt togeven: Dat Woort "Ballöners" gifft da egens nich. Liekers klingt dat so kommodig, un mi dücht, dat is ok passlich für uns Hobby as Ballongfohrer.

Anfangen heff ick domaals bi de Bank, sitt nu in`t Kontor bi Rickmers un kiek na, wat twee und twee jümmers noch veer sünd. Kann sick mit de Tiet ja allens ännern. Eendoon: Mit de Schipperee heff ick nich recht wat an`n Hoot, bün nie to See fohrt. Man durch dat "Luftmeer" fohr ick gern mal. Markst ok daran, dat ich licht mal in de Luft gah.

Tja, bi de Ballöners heet dat "fohrn", wiel dat Ding ja keen Propeller hett.
Wenn wi flegen deen, würr ick egaalweg Angst kriegen.

Tooerst luurt wi - as de Voss vör´t Hasenlock - so een, twee Daag ob de Wetter-Utischten. Un wenn de goot sünd, denn roopt wi den Annern an, un de Fohrt ward afmaakt. Dat is denn schietegaal to waat för`n Jahrestiet. Hauptsaack: Dat blifft dröög, un de Wind geiht´n beten.
De rechte Tied is so een, twee Stünd nach Sünnopgang oder vor Sünnünnergang.
Dat heet, in`n Sommer heel fröh oder bannig laat.

Wenn allens klaar is, dann draapt wi uns mehrst bi Michael vör de Döör un fohrt denn all tosammen to`n Startplatz. Wi kiek noch mal na`n Wind. In wat för en Richt ward he uns drieven? Veer bit fief Hölpers bruukt wi, all den Krimskraams tosammen to pusseln un to klütern. Nu puust wie koole un achteran hitte Luft in den Ballong, bit dat Ding oprecht steiht. Dree Fohrgäst un een Kaptein stiegt in uns Korv, mehr passt dor nich rin. Denn kümmt noch`n beten hitte Luft dorto, un heel sutje heevt wi vun`n Bodden af. Allens ünner uns ward lütter un wi kiekt in de schööne wiede Welt, oder in de Lüüd ehr Slaapkammers. Dor kriggst wat to sehn an`n fröhen Morgen, dat kann ick die seggen.
Un wieder geiht`t över Wischen un Beken, Feller un Seen, fohrt baben un sied, schnackt mit Köh un Peer. Sünd dann so bummelig en Stünn in de Luft.

So een as uns Ballong hett dreedusend Kubikmeter in`t Liev, dat meent so üm un bi twintig Eenfamilienhüüs op`nanner packt, sünd bi 3,7 t Luftmasse. Op düsse Aart verklaar dat ümmer mien Utbiller.

Wenn de Fahrt toenn geiht, giff`t de Inwiesen to`n Lannen, un denn söökt wi en feine Wisch, roopt den Kumpel, de uns verfolgen deit. Vun den En oder Annern ward he minnachtig "Eerfarken" nömt, liekers dat en wichtige Opgaav is. He mutt uns ja weder trüchbringen. 

De Lannung geiht meist op`n Punkt, n`beten rubbelig is dat af un an. Nu heet dat, de Luft ruutlaten un allens wedder insammlen. Dann gifft`t noch de Dööp för de "Premierengäst".
Wat dor achter stickt ward nicht utplappert. Man nüms mutt banghaftig ween.
Bu uns hebbt se dat all överstannen.

Wi weern so veer bit fief Stünnen ünnerwegens.
Anpacken mööt ok de Mitfohrers. Alleen schafft wi nich, so veel hitte Luft to maken.

Tja, watt gifft noch ...? Schöh: Wiel nüms weet, woneem wi lannen warrn, is fast Schohwark allerbest. Angst vör de Hööchde .. da hebbt wi veel höört. Man, wi Ballöners kennt sowat nicht !

Glück af un goot Land !
Dat seggt wi ünner uns un nu ok to de, de vielleicht op`n Smack kamen sünd!

Wörterbuch:
Ballönersch - ballonbegeisterte Ballönerin

Mit den allerbesten Dank an Horst !!!